Livin' the dream!
Door: Jessika Edens
Blijf op de hoogte en volg Jessika
30 Oktober 2013 | Hongarije, Boedapest
Hi there!
Het is alweer eventjes geleden dat ik een update heb geplaatst. Ondertussen heeft de tijd niet stilgestaan en ga ik volgens mij alweer de 8e week in dat ik uit het vertrouwde Groningen ben verdwenen.
Ondertussen 2 maanden verder en nog geen heimwee gehad. Ik ben hier gelukkig. Ik begin van de stad te houden. Mijn stad, mijn gewoontes, mijn huis en de geur van vers brood op iedere hoek van de straat. Ik ben gegroeid sinds het moment dat ik met mijn koffertje het vliegtuig ben ingestapt. Leer mezelf iedere dag beter kennen en vlieg zo nu en dan toch echt even uit de bocht. Het leven in het buitenland geeft me zoveel meer dan alleen een nieuwe ervaring. Ik zie zoveel dingen in hier in Hongarije die ik nooit had kunnen zien als ik in Nederland was blijven wonen. Het grote gevaarlijke onbereikbare buitenland is iets wat mij gefascineerd heeft al sinds ik een klein meisje was. Ik wist al vroeg dat de wereld voor me open stond en ik mezelf niet wilde beperken tot Nederland. De woorden lokaal, regionaal en nationaal zijn woorden die me beklemmen. ‘’Broaden up my horizon’’ en ‘’See where the wind takes me’’ dat zijn uitdrukkingen die me daarentegen juist het gevoel geven dat de wereld aan je voeten ligt en dat het niet altijd nodig is om alles uit te stippelen. Het loopt zoals het loopt. En dat is precies wat Budapest mij geleerd heeft. Het loopt zoals het loopt. Maak je niet te druk om de dingen die je niet in de hand hebt. Kop op en doe je uiterste best om te bereiken wat je wilt.
‘’Today I realized that I’ve become a grown up with grown up problems and grown up solutions. I’m starting to learn how to fly with those enormous yet fragile wings. Observed my parents and their parents and saw how they fly gracefully and without big crashes and decided I want to fly just like that. Only one way to get there; dream big, work hard and follow your heart.’’
Afgelopen maand heb ik een bezoekje gebracht aan Lise, mijn lieve vriendinnetje uit Groningen. Lise, Lisette en Jessika staan beter bekend als de drie musketiers en uiteraard every blonde needs a brunette. Van elkaar iedere dag zien en spreken op en naast school naar alleen whatsapp en skype. Heel fijn om dan weer ouderwets gezellig kletsen over alles en niets. Londen was trouwens ook een fantastische stad. We hebben de nodige bezienswaardigheden gezien zoals Buckingham palace, London eye en the Big Ben and many many more.
De eerste keer alleen vliegen, doen alsof je niks anders gewend bent en maar hopen dat je in Londen uitkomt en niet in Zimbabwe. Vervolgens van London Luton naar Londen zien te komen en dan het cafeetje vinden waar je hebt afgesproken met Lise die je naar d’r werk zou komen halen. Juist, zoals ik al zei het loopt zoals het moet lopen haha. Maar dan *trommelgeroffel om de spanning op te bouwen* batterij leeg onderweg. ‘’Niet zo’n ramp want die laad je wel op in het cafe Jess’’, dacht ik terwijl ik stevig doorliep. Kopje thee nog een kopje thee, een broodje en laat ik dan eens vragen naar een stopcontact. Mijn ogen rollen bijna uit mijn kop als ik zie dat het een ander soort stopcontact is. Ja.. nu hebben we een probleem. Midden in Londen, helemaal alleen, zonder telefoon en nergens een manier om hem op te laden. That can only happen to Miss Jess Clumsy Edens. Op je stoeltje heen en weer wippen en maar hopen dat Lise niet ondertussen een berichtje heeft gestuurd dat ze ergens anders op me wacht. Maar dan… een rood hoedje, blonde haren en een prachtige glimlach! Dat kan niemand anders zijn dan LISEEEE!!!
Zoals ik heb vermeld in een eerdere blog wil ik mijn stage misschien in Engeland gaan doen, dus dit was een leuke voorproef. Engeland doet veel meer aan Nederland denken dan dat Hongarije dat doet dus het voelde een beetje aan als thuiskomen. Best wel gek want ik was er nooit eerder geweest.
Onder het studeren door ben ik begonnen met het zoeken naar stageplaatsen en ik heb gemerkt dat waar één deur sluit waait de ander weer wagenwijd open. Ik hou alle opties open en wil me alsnog niet helemaal beperken tot alleen Engeland. Het komt zoals het komt.
Verder zijn de eerste bezoeken geweest afgelopen week. Eerst Tia een vriendin vanuit Delfzijl die ik in principe al sinds mijn kleutertijd ken. We hebben een paar superdagen achter de rug. Wat was het gezellig en leuk om je mijn stad te kunnen laten zien:)
Vandaag zijn mijn ouders weer vertrokken naar Nederland. Ook daarmee heb ik een hele leuke tijd achter de rug. Ik heb ze de stad door gesleurd en iedere uithoek van Budapest laten zien. Ik ken de stad ondertussen op mijn duimpje dus dat was mogelijk. Als dochter blijf je toch altijd opkijken tegen je ouders. Tenminste ik doe dat wel. De grote voorbeelden. Nog een paar weken en ik zit alweer bij ze op de bank. Heel onwerkelijk dat de tijd zo snel gaat. Het vliegt voorbij.
Nu pa en ma weg zijn heb ik weer ruimte voor het volgende bezoek. Marianne komt me opzoeken! Ik ga haar straks ophalen van het vliegveld. Voor nu was dit mijn verhaal eerst weer.
Cheers!!:)
Het is alweer eventjes geleden dat ik een update heb geplaatst. Ondertussen heeft de tijd niet stilgestaan en ga ik volgens mij alweer de 8e week in dat ik uit het vertrouwde Groningen ben verdwenen.
Ondertussen 2 maanden verder en nog geen heimwee gehad. Ik ben hier gelukkig. Ik begin van de stad te houden. Mijn stad, mijn gewoontes, mijn huis en de geur van vers brood op iedere hoek van de straat. Ik ben gegroeid sinds het moment dat ik met mijn koffertje het vliegtuig ben ingestapt. Leer mezelf iedere dag beter kennen en vlieg zo nu en dan toch echt even uit de bocht. Het leven in het buitenland geeft me zoveel meer dan alleen een nieuwe ervaring. Ik zie zoveel dingen in hier in Hongarije die ik nooit had kunnen zien als ik in Nederland was blijven wonen. Het grote gevaarlijke onbereikbare buitenland is iets wat mij gefascineerd heeft al sinds ik een klein meisje was. Ik wist al vroeg dat de wereld voor me open stond en ik mezelf niet wilde beperken tot Nederland. De woorden lokaal, regionaal en nationaal zijn woorden die me beklemmen. ‘’Broaden up my horizon’’ en ‘’See where the wind takes me’’ dat zijn uitdrukkingen die me daarentegen juist het gevoel geven dat de wereld aan je voeten ligt en dat het niet altijd nodig is om alles uit te stippelen. Het loopt zoals het loopt. En dat is precies wat Budapest mij geleerd heeft. Het loopt zoals het loopt. Maak je niet te druk om de dingen die je niet in de hand hebt. Kop op en doe je uiterste best om te bereiken wat je wilt.
‘’Today I realized that I’ve become a grown up with grown up problems and grown up solutions. I’m starting to learn how to fly with those enormous yet fragile wings. Observed my parents and their parents and saw how they fly gracefully and without big crashes and decided I want to fly just like that. Only one way to get there; dream big, work hard and follow your heart.’’
Afgelopen maand heb ik een bezoekje gebracht aan Lise, mijn lieve vriendinnetje uit Groningen. Lise, Lisette en Jessika staan beter bekend als de drie musketiers en uiteraard every blonde needs a brunette. Van elkaar iedere dag zien en spreken op en naast school naar alleen whatsapp en skype. Heel fijn om dan weer ouderwets gezellig kletsen over alles en niets. Londen was trouwens ook een fantastische stad. We hebben de nodige bezienswaardigheden gezien zoals Buckingham palace, London eye en the Big Ben and many many more.
De eerste keer alleen vliegen, doen alsof je niks anders gewend bent en maar hopen dat je in Londen uitkomt en niet in Zimbabwe. Vervolgens van London Luton naar Londen zien te komen en dan het cafeetje vinden waar je hebt afgesproken met Lise die je naar d’r werk zou komen halen. Juist, zoals ik al zei het loopt zoals het moet lopen haha. Maar dan *trommelgeroffel om de spanning op te bouwen* batterij leeg onderweg. ‘’Niet zo’n ramp want die laad je wel op in het cafe Jess’’, dacht ik terwijl ik stevig doorliep. Kopje thee nog een kopje thee, een broodje en laat ik dan eens vragen naar een stopcontact. Mijn ogen rollen bijna uit mijn kop als ik zie dat het een ander soort stopcontact is. Ja.. nu hebben we een probleem. Midden in Londen, helemaal alleen, zonder telefoon en nergens een manier om hem op te laden. That can only happen to Miss Jess Clumsy Edens. Op je stoeltje heen en weer wippen en maar hopen dat Lise niet ondertussen een berichtje heeft gestuurd dat ze ergens anders op me wacht. Maar dan… een rood hoedje, blonde haren en een prachtige glimlach! Dat kan niemand anders zijn dan LISEEEE!!!
Zoals ik heb vermeld in een eerdere blog wil ik mijn stage misschien in Engeland gaan doen, dus dit was een leuke voorproef. Engeland doet veel meer aan Nederland denken dan dat Hongarije dat doet dus het voelde een beetje aan als thuiskomen. Best wel gek want ik was er nooit eerder geweest.
Onder het studeren door ben ik begonnen met het zoeken naar stageplaatsen en ik heb gemerkt dat waar één deur sluit waait de ander weer wagenwijd open. Ik hou alle opties open en wil me alsnog niet helemaal beperken tot alleen Engeland. Het komt zoals het komt.
Verder zijn de eerste bezoeken geweest afgelopen week. Eerst Tia een vriendin vanuit Delfzijl die ik in principe al sinds mijn kleutertijd ken. We hebben een paar superdagen achter de rug. Wat was het gezellig en leuk om je mijn stad te kunnen laten zien:)
Vandaag zijn mijn ouders weer vertrokken naar Nederland. Ook daarmee heb ik een hele leuke tijd achter de rug. Ik heb ze de stad door gesleurd en iedere uithoek van Budapest laten zien. Ik ken de stad ondertussen op mijn duimpje dus dat was mogelijk. Als dochter blijf je toch altijd opkijken tegen je ouders. Tenminste ik doe dat wel. De grote voorbeelden. Nog een paar weken en ik zit alweer bij ze op de bank. Heel onwerkelijk dat de tijd zo snel gaat. Het vliegt voorbij.
Nu pa en ma weg zijn heb ik weer ruimte voor het volgende bezoek. Marianne komt me opzoeken! Ik ga haar straks ophalen van het vliegveld. Voor nu was dit mijn verhaal eerst weer.
Cheers!!:)
-
30 Oktober 2013 - 20:34
Opa:
Weer een hele mooie Jes. Nog even, dan wordt je ontdekt (Oma) -
31 Oktober 2013 - 10:22
Lise:
Jessieeeeee! wat een superlieve blog!!! Ik vond het ook geweldig dat jij hier was, zo vertrouwd terwijl de omgeving dat absoluut niet is. Ik moet hardop lachen om je lege mobiel, haha thank god was je gewoon in de afgesproken (lelijke en verkrackte) Sherlock Holmes pub zodat ik je direct wist te vinden!
En ik vind die engelse quote heel erg mooi en herkenbaar! Ik vind het super knap hoe je je daar redt in Budapest en kan niet wachten om je weer in het oude vertrouwde Groningen te zien <3
dikke kus lief
-
31 Oktober 2013 - 10:46
Mams:
Hoi jessika vond het gezellig bij je . Budapest is een prachtige stad veel gezien en gewandeld, meer omhoog gewandeld wat een trip zeg,ben blij dat ik nog een goede conditie heb, en wat een mooi uitzicht alles te voet maar dan zie je ook wat. Alles heeft enorm veel indruk op me gemaakt.
Ik ben heel trots op je, en wat een goede reisleider ben je Jes .
De tijd vliegt, ben vreselijk trots op je, weer goed verslag.
Je doet het goed Jes ga zo door.
Liefs ma
-
05 November 2013 - 08:51
Marianne H:
Hoi Jessika,
Weer een geweldige blog. Wie had dat gedacht dat je het zo enorm naar je zin zou hebben. De slogan "Niets boven Groningen" zou dat eigenlijk wel kloppen???? Ga door met genieten zou ik zeggen en tot het volgende verhaal.
Liefs Marianne H -
15 November 2013 - 10:14
Janny Ottens:
Dag lieve Jessika ,
Wat fijn om weer iets van je te horen .
Maar wat kijk ik uit naar de dag dat je weer even bij ons bent!
Heel fijn dat je het zo naar je zin hebt.
Ik kijk nu al weer uit naar je volgende blog.
Lieve groet van Oma janny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
